Στην οδό Βασιλίσσης Όλγας 3 στη Θεσσαλονίκη μπροστά στο διατηρητέο 1ο γυμνάσιο Αρρενων, το πεζοδρόμιο είναι στρωμένο με κάτι χρυσές πλακέτες, που πάντα τραβούν την προσοχή από τις κόρες μου. «Εκατόν σαράντα εννέα μαθητές όλων των τάξεων του 1ου Γυμνασίου Αρρένων Θεσσαλονίκης επαύσαντο φοιτώντες την 8η Απριλίου 1943. 143 δολοφονήθηκαν σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης κα έξι επέζησαν», γράφει λητά σε μια από αυτές. Σήμερα, αυτή την ιδιαίτερη ημέρα μνήμης για την πόλη μου, τις έφερα να αφήσουν ένα λουλούδι και προσπάθησα να τους εξηγήσω αυτά που δύσκολα εξηγούνται, για αυτά τα παιδια που μια μέρα έφυγαν και δεν ξαναείδαν ποτέ το σχολείο τους, τους συμμαθητές τους, τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Για αυτά τα παιδιά που δεν μεγάλωσαν ποτέ..
Ευχαριστώ την εφημερίδα Μακεδονία για το άρθρο:
Comments